Tuesday, February 21, 2012

अभाव


अभाव
"अभाव हरेक सजीव बस्तुको मनको चाहना माथिको तुसारापात हो मनले चाहेजति कुनै वस्तुको परिमाण नपाउनुलाई हामी अभाव भन्छौँ संसारमा थुप्रै चिजहरुको अभाव हुनु नै संसारको बिशेषता हो।
नहेरुँ भन्दा भन्दै पनि संसारमा थुप्रै अभावहरु देखिन्छ
शुरुमा आफ्नै कुरा गरौँ - एकपल्ट आफै पनि खाना नपुगेर आमासित झगडा गरेँ।
आमा के के भन्दै भट्भटाउनु भयो मलाइ पनि रिस उठ्यो तर रिसले मेरो पेट अघाउने भए पो !!
अस्तिमात्रै पनि धारामा पानी थाप्ने मान्छे गाग्रीहरुको भिडैभिड देखेँ त्यहाँ निकै होहल्ला थियो।
हिजो एकजनालाई अरुलाई जति पानि पुगेनछ , आज उनले बढि पानी पाउनुपर्ने माग गर्दै थिए
केही अरुले पनि आफूले बढी पानी पाउनु पर्ने माग गर्दै थिए , कोही कोहि त्यसको विरोध गर्दै थिए।
त्यहाँ पानीको अभाव थियो
एउटा अभाव हुनलाई अरु तिन चार ओटा सहायक अभावले महत्वपूर्ण भुमिका खेल्दछ।
यहाँ घरमा खानाको अभाव हुनुमा पैसाको मुख्य अभाव हुन सक्छ। पैसाको अभावको मुख्य कारण राम्रो ब्यावशाय वा जागिरको अभाव त्यसको मुख्य कारण राम्रो ज्ञान , सिप वा अवसरको अभाव हो राम्रो शिक्षा वा सिप नहुनुमा घरमा शिक्षित वातावरणको अभाव त्यसको कारणमा बाबु आमामा चेतनाको अभाव आदि,,,,,,,,,,,, यसरि, अभावको मुख्य कारण अभाव नै हो
त्यस्तै, धारामा पानिको अभाव हुनुमा नजिकै जलाशयको अभाव, दक्ष इन्जिनियर वा मिस्त्रीको अभाव, भौगोलिक सुविधाको अभावजस्ता अभावहरु नै प्रमुख कारण छन्।
तिनका उपकारणहरुको चर्चा बिश्लेषण गर्न थाल्ने हो भने डायरीमा लेख्ने ठाउ कलममा मसिको अभाव हुन्छ , त्यसैले त्यतातर्फ नलागौँ
यौटा प्रश्न उठ्न सक्ला , नेपालमा शिक्षित मान्छेहरु बेरोजगार छन्, तर कतिपय मुर्ख मान्छेहरु पनि ठुलै ओहोदामा छन् घुसखोरी बाट हो या नाताबादबाट सो थाहा नभएपनि छनोटकर्ताहरुमा सुझबुझको अभाव यसको मुख्य कारण देखिन्छ।
संसारमा आभावले यस्तो विकराल रुप लिसक्यो कि अभावबिनको जिवन अधुरो लाग्न थालिसक्यो
धेरैलाई धनसम्पति, कसैलाई शिक्षा जागिर, कार कम्प्युटर, घरजग्गा ,असल साथी, पानि औषधी, सेवासुबिधा, कसैलाई मन्त्रिपद, कुर्सी पद घुस आदिको अभाव
मलाई बुद्धी ज्ञानको अभाव , घरमा पैसा सरसमानको अभाव छ। गाउमा सेवा सुविधाको अभाव छ।
देशमा अमन चयन विकासको अभाव , अन्तर्राष्ट्रिय जगतमा शान्ती सहिष्णुता लगायत धेरै चिजको अभाव
अभावकै कारणबाट झगडा, चोरी हत्या हिंसा बढ्ने गरेको हामिले देखेसुनैकै छौँ
देशको आर्थिक सामाजिक उन्नती विकासको मुख्य बाधक पनि अभाव नै हो  ~ चाहे पुँजी प्रविधीको अभाव होस् या प्राविधिक कामदारको , कुरा अभावकै हो
अभाव मानवलाई मात्र नपरी सम्पूर्ण जन्तु वर्गलाई नै पर्दो रैछ , घाँसको अभावमा भैसी निकै कराएको छ।
आहाराको अभावमा कमिलाहरु ताँतीका ताँती हिडिरहेको देखिन्छ
उपयुक्त मलजल मौसमको अभावले धान, मकैहरु फल्न नसकेर आर्थिक एवं खाद्यान्न अभाव होला जस्तो
अभाव नै सुखमय जिवन प्रगतिको बाधक हो , सङ्घर्षको मुख्य कारण पनि अभाव नै हो ।।
धनको अभावले चोरी डकैती बुद्धीको अभावले अधोगति भै रहेको मान्छेहरुमा विश्वासको अभाव छ। सुरक्षाको अभावमा हत्याहिंसा अपराधहरु बढेका छन्
उपयुक्त औषधीको अभावमा जिवन छोटिएको , खासगरी दुर्गम क्षेत्रतिर निर्जीव वस्तुहरुमाथि पनि अभाव उत्तिकै ब्याप्त प्रकाशको अभावमा औशी रात निस्पट्ट अध्यारो डरलाग्दो छ।
सुबिधाको अभावले जिवन कष्टपूर्ण छ। बग्ने ठाउको अभावमा नदिले पहाडै भत्काइदिएको
अभावले बच्चा बुढा ,तल्लो उपल्लो , गाउले शहरिया क्यै मा पनि भेदभाव नगरी सबैलाई समाना ब्याबहार गरेको
यत्र तत्र सर्वत्र अभावै अभाव घरमा अभाव पल्लो घरमा अभाव, गाउमा अभाव शहरमा अभाव, सडकमा अभाव पेट्रोलपम्पमा अभाव , शरिरमा पनि अभाव ।।
हिमालमा अभाव तराईमा अभाव , स्वदेशमा अभाव विदेशमा अभाव, सामान्य क्याल्कुलेटर देखि कम्प्युटरसम्म अभाव !! जहाँ पनि अभाव , अभावले ब्यापक क्षेत्र ओगटेको >
अभाव आवश्यकता ठूला आपसी सत्रु हुन्। अभाव चुहिने भाँडोभित्र थुनिएको , त्यसैले जतिनै भर्न खोजेपनि यो चुहिनै रहन्छ।
अभाव कसैले रोक्न सकिने चिज होइन यो एकचोटी एक रुपमा उछ त्यसको पुर्ति हुनेबित्तिकै अर्को रुप धारण गरेर अभाव पुन: उछ
यो क्रम अनन्तसम्म निरन्तर चलिरहन्छ। अभाव अभावकै कारणबाट उत्पन्न हुने समस्या हो यहाँ अनेक वस्तुको अभाव तर अभावकै अभाव कहिले हुने होला !!!!!
हरेकको इच्छा अग्निस्थापनाको मन्त्र सापटी लिनेहो भने ~ "अभावाय स्वाहा" अत्रप्रोणितोदकस्पर्श:


बलेटक्सार गुल्मी, २०६३ साउन गते


लज्जावती स्वप्नप्रेमिका

लज्जावती स्वप्नप्रेमिका ( शार्दूलबीक्रीडित )
हाम्रो भेट अचम्म एक पलको मात्रै थियो तैपनि  ,
बस्ने भो अमिटै बनेर मनमा मेटिन्न कैलै पनि ।
तिम्रो वर्णन गर्न शब्दहरुकै कम्ती छ संसारमा,
मात्रै भन्न म सक्छु सुन्दर सबै सर्वाङ्ग तिम्रो अहा ।१।
लज्जाले निहुरी र रक्तिम बने ती ओठ गाला सबै,
केही शब्द फुटेन बोल्न नसकी काँपीरहेकी अझै ।
उस्लाई अब अङ्कमाल म गरी चुम्दै नछोडौँ कित,
आहा एक विचित्र विश्व अलगै टुकेर पृथ्वीसित ।२।
धेरै लाज नमान हेर दुनीया कस्तो छ रङ्गीन यो,
हाम्रो जीवन द्वी दिने लहर हो बाँकी इतिहास हो ।
साँच्चै यौवनको बहार अनि लौ छोटो छ यो जिन्दगी ,
केही धुक्चुक राख्नु मनमा यो बैश फर्कन्न नि ।३।
बुढ्यौली जब लाग्छ स्याउसरिका गाला नि मुज्जा परी,
तिम्रो सुन्दरता र नम्रपन यी पाइन्न खोजी गरी ।
बेलामै उपहार चिन्नु प्रियसी चाहा र इच्छाहरु,
आकांक्षा अधुरा रहेर नमरौँ भन्दैछु लौ के गरुँ ।४।
यस्तो मान नखोज आउ नजिकै के जन्म भो भार झैँ,
तिम्रो लाज र चाल मिल्छ सहसा लज्जावती झार झैँ ।
लाजैले जब ढाक्छ खुल्न नसकी लज्जावती झारको,
व्यर्थै जान्छ लुकी-छिपी दिनसबै लज्जा छ बेकारको ।५।
चेहेरा जब चाउरिन्छ कसले चुम्ला र माया गरी ,
कालो केश फुलेर पाक्छ तन त्यो खुम्चिन्छ बेला टरी ।
त्यो बेला हुनुपूर्व सोच अहिलै बग्दो छ यो जिन्दगी,
खोला बग्दछ फर्किदैन कहिलै रोएर जिद्दी गरी ।६।
जानेकी त तिमी तथापि नबुझी यो लाज मान्छ्यौ किन ,
हाम्रो जिवन बैश जोवन खुशी घट्दै छ जो दिन्दिन ।
मैले भन्छु रमाउ फुट्छ जलको फोका न हो जिन्दगी,
रोएरै पनि पाइदैन सुख ती यो देह फाटेपछि ।७।
१६ श्लोकको कविताबाट सम्पादित , २०६४ सालमा लेखिएको

Thursday, February 9, 2012

Cactus Cant be Paired with Rose

Cactus Cant be Paired with Rose


Great Riddle, The sun welcomed her or she welcomed the sun,
Anyway when I saw an angel , submerged in extreme fun.


The mirror as the piece of alysium ~ Elegant smiling face,
Looking from back , there is dainty every one could guess .





Flow of feelings as she touched my hand , deliberately I enlarged my finger,
I watched her till my eyes could see, though I heard a deep whisper .


I cant fetch her in my  real life , really I am unable because 
As she looks sprouting bud , Cactus cant be paired with Rose ...    




2066-01-13, Kalanki Kathmandu



Friday, February 3, 2012

मैले कविता लेख्न सकिन

मैले कविता लेख्न सकिन

परीक्षाको चापमा मध्यरातसम्म पढेपछि बोझ मस्तिष्कलाई
सान्त्वना दिन किताब थन्काएर डायरी झिकेँ !
आँखा वरिपरी हिसाब घुम्न थाले,
समस्यै समस्याले दिमाग रन्कियो ,
सङ्गै बजेको रेडियो बन्द गरेर कविता सोच्न थालेँ ।
अँह ! कविता फुरेन ~ स्वतन्त्र भए पो कविता आउछ पानीको मूलमा झै !
कोल्टो फर्किएँ , झनै आएन !
बत्ती निभाएर डायरी हुत्याएँ ,
मैले कविता लेख्न सकिन !!


२०६५ कार्तिक , कलङ्की काठमाण्डौ