प्रश्न : नयाँ नेपालको

            (छन्द : शार्दूलवीक्रीडित)

हज्जारौं बलिदानबाट जनले यो देश बन्ला भने

भोका बाँदर झैँ दलाल दलले सत्ता र कुर्सी गने ।

खोक्रा भाषण छन् दुवै सदनमा खै योजना छन् कहाँ ?

भ्रष्टैभ्रष्ट मिलेर बन्छ कि सखे नेपाल चाँडै नयाँ ??

मेरो देश रुँदैछ आज विचरा भोको र विक्षिप्त भै

सीमामा पनि हर्ष छैन धरणी घट्दैछ हाम्रो सधै ।

राजा मात्र हटे हजार अझ छन् ब्वाँसे रजौटा यहाँ

मन्त्री रम्दछ भ्रष्टको भजनमा नेपाल यो के नयाँ ??

बाढी दुर्घटना प्रकम्प पहिरो रोगी विसञ्चो हुँदा,

लुट्दैछन् किन राज्यकोष यसरी संसार सारा रुँदा ।

खाडीमा अलपत्र छन् कतिजना संघर्षका नाममा 

टुङ्गो छैन युवा पलायन नभै नेपाल यो के नयाँ ??

काला काण्ड र माफिया दल मिले चोरी बलात्कार छन्

भोका ती निमुखा कठै सडकमा गिर्दो अवस्था छ झन् ।

बाँझै खेत रहे भने त कसरी खाद्यान्न फल्ला यहाँ ?

पुर्खाको पहिचान संस्कृति भुल्यौँ नेपाल यो के नयाँ ??

कौवाको फुलबाट कोकिल कहीँ चाहेर जन्मन्छ र ?

भ्रष्टाचार यसैगरी चलिरहे यो देश सप्रन्छ र ?

बढ्दैछन् अपराध रातदिनमा अन्याय उस्तै जहाँ

रित्याए ढुकुटी विकास नगरी नेपाल यो के नयाँ ??

राम्रो शासन छैन किन्तु अहिले सम्भ्रान्त सत्ता पनि

नेता चंगुलमा फसेर अरबौँ लुट्दैछ लुट्दैछ नि ?

खै पानी जलस्रोत कागजतिरै सम्पन्न छौ तैपनि । 

माऊ स्याल र गिद्ध छन् शिशु बरा के बाघ बन्छन् त नि ??

जो गद्दार विषाक्त छन् मुलुकमा फाँसी चढाई सब

फेँदैबाट उखेल्नु पर्छ लहरो हाँगा नछाँटौँ अब ।

को देला किन देश रुन्छ यसरी यो प्रश्नको उत्तर ?

खिर्‍राको रुख रोपियो यदि भने अम्बा कहाँ फल्छ र ??

कलङ्की , काठमण्डौ ~ २०६६

लकडाउन

लकडाउन खुलेकै दिन मोबाइलमा आउनेछ , 

फोनको घन्टी,

नयाँ सम्बन्ध बन्दै गरेकाहरुको डेटिङ जाने प्लान बन्छ ,

हाम्रो पनि साथीभाई भेट्ने प्लान बन्छ ।

साच्चै...

कस्तो भयो होला है हाम्ले खाजा खाने गरेको त्यो बर्गर हाउस 

र,

कस्तो भए होला त्यो कट्टी रोल, 

चटपटे तथा पानीपुरी पसल, 

अनि कता गए होलान् चोकको चोपिलो चटपटेवाला खड्का जी ? 

त्यो भेज मम पसल अनि  

नयाँ पोखरीको मुखैमा झुन्डिएको 

चाट पसलकि चस्मिस साउनी 

चारजना अल्लारे च्वाँक केटी वेट्रेस राखेर

सधैं मिठो मम ख्वाउथिन् ।

खानेहरुले खाइरहेका हुन्थे त कोहि मोबाइल चलाईरहेका, 

कोही सरकार ढाल्ने र सत्ता परिवर्तन गर्नेदेखि 

युरोप र अमेरिकाका नवीनतम् प्रविधि सम्मका 

कुरा गर्नेहरु पनि । 

कस्तो भयो होला..

चक्रपथको वारपार गर्ने त्यो जेब्राक्रसिङ ?

कति कलेज स्टुडेन्टका क्रसहरु भेटिदा हुन् 

अनि 

कतिका साथिभाइ र आफन्त नै, 

के त्यो रिङरोड 

हाम्रो आगमनको प्रतीक्षामा पर्खीरहेको होला ?

साँच्चै अहिले खाली होला नि है "नेपाल यातायातको" पुरानो बस ?

कहाँ पुगे होलान् साझा यातायात अनि नगर बसहरु !

राम्रो ड्रेस लगाएर स्कुल जाने उमेरमा 

सल्लाघारी - ठिमी- कोटेश्वर -बानेश्वर - सुन्धारा -रत्नपार्क…

ठमेल - सोह्रखुट्टे - बसुन्धरा - नयाँबसपार्क भन्दै यात्रु बोलाउने  ती कलिला ओठले आजकल के भन्छन् होला ? 

कस्तो भयो होला 

हामीले अभ्यास गर्ने खेल मैदान 

अनि भुइचालोले भत्किएको त्यो मिनी स्टेडियम !

बिचरा… तिनकुनेको रोड

कौशलटारदेखि कोटेश्वर सम्म पट्यार लाग्दो 

जामको लाइनमा बस्ने सवारी साधनका मानिसहरु अनि 

अचम्म मान्दै होला अहिले, 

"हैन यी मानिसहरु कता गए ? 

मदेखि वाक्क भएर 

अर्कै बाटो रोजे कि क्या हो ?"

जसरी एउटा स्वार्थ पूरा भएपछि मान्छेले अर्को साथ रोज्छ ? 

उसै गरी अन्तै त गएनन्……!

वर्षौंपछि 

आफ्नो धुलाम्य अनुहार धोएको 

काठमाडौको आकाशले के सोचिरहेको होला ?

"आपविपत र खुशीमा मलाई सम्झने भक्तजनहरु कता गए ?" 

भन्ने प्रश्नचिह्नले कति पिर गर्दै होलान् हाम्रा पशुपतिनाथ ।

चोभार र कीर्तिपुरका ती डेटिङ स्पटहरु 

के सोच्दै होलान् ?

"कता गए युगल जोडिहरु ? जो हरेक साझ यहाँ आएर यौवनका क्षणिक मदहोशीमा सँगै जिउने र सँगै मर्ने झुटा कसम खान्थे…"

के सोच्दै होला..

गल्ली भित्रको लिक्वर पसले दाइ !

हरेक दिन यावत् पीडाहरु भुलाउन, 

यहाँ आउने त्यो अङ्ग्रेजी बोल्ने दाइ 

आजकल कता गए होला ?

लकडाउन त केही समयको लागि न हो,

यी सबैकुराहरु पुनः दोहोरिदै जानेछन्,

फेरि साथीभाइ भेटिनेछन् ।

फेरि पनि जिब्रो पट्काएर मम खान पाइने छ,

फेरि मीठो बर्गर खान पाइने छ ।

आफ्नी प्रेमिकालाई बाइकको पछाडी राख्ने अल्लारे केटाहरु चोकहरुमा जाम खुल्नासाथ साठीको स्पिड नघाउने छन्  ।

फेरि उसै गरी टिप्परहरु..

मुटु नै थर्काउने गरि दौडिने छन्,

फेरि पनि नेपाल यातायातको गल्लीमा 

खुट्टा टेक्ने ठाउँसम्म हुने छैन,

काठमाडौको आकाश धमिलिने छ,

छिटै जडिबुटीको फराकिलो सडक पनि

भार बोक्न नसक्ने गरी लत्रने छ,

फेरि मन्दिरमा घन्टी बज्ने छ,

अनि ट्राफिक दाइहरु सिठ्ठी फुक्दै 

जाम खुलाउन व्यस्त हुनेछन्  ।।

फेरि.. पुरानै

१०-५ को ड्युटी दोहोरिने छ,

पहिले झैं  

हरेक दिन, हरेक बार अनि गतेहरु 

याद हुने छन् ।

फेरि वातावरण कैद अनि 

मानिसहरु स्वतन्त्र हुनेछन् ! 

अनि चल्नेछ उसैगरी 

तेरो-मेरो भन्ने लुछाचुडी भावना…

फेरि चल्नेछ चाकडी, नोकरी, बिजनेस र 

जागिरमा अडिएको 

अनवरत मानवीय जीजीविषा अनन्त कालसम्म ।।।

[साथी दिपेन्द्र ढकालको संस्मरणात्मक भावनाबाट बनेको कविता, यो कविताको सबै फोटोमा दिपेन्द्र ढकाल र म ]

मिति : २०७७/०१/२२ 

राँझा, नेपालगन्ज - बाँके 

अस्तित्व

(स्रग्धरा छन्द)

डोको नाम्लो हलोमै तरुणवय गयो जिन्दगी आजसम्म

डाँडाँपाखा उकाली वनचउर सधै लेकबेशी छ टम्म ।।

चिर्दै पुर्दै छ धर्ती दशथरि लहरा बिज्छ काँडा चसक्क

कर्मै खोटी छ भन्दै धुरुधुरु निमुखो रुन्छ हाँस्छ फुसुक्क ।। १ ।।

कैले हावा र हूरी गढबढ असिना ठीक्क पर्दैन पानी

अन्यायी बन्छ साहू गरीब र श्रमको ख्याल केही नमानी ।।

पुछ्दापुछ्दै बगेका खलखल पसिना पुछ्दा बढ्दोछ सास

भाडाको खेतबारी मजदुर विचरा माटोमै हुन्छ बास ।। २ ।।

भुण्टे रोगी चमेली पनि परिछ थला, छैन कौडी फुटेको 

अर्काको खेत जोती जुनिभर यसरी बस्न खानै पुगे पो ।।

ठाडो आदेशसंगै हुकुम अति कडा साहु आएर बस्दो

यस्तो पीडा र चिन्ता दु:ख मन भरिको उफ् छ यो भाग्य कस्तो ।। ३ ।।

हाम्रो अस्तित्व पापी पलपल नमरी ज्युनु जीवन हैन ?

हेर्दा ऐजेरु जस्तो भर कति नहुने श्वासमा प्राण छैन ।।

यस्तो अस्तित्व देख्दा मजदुर भरीया सर्वहारा सबैको

को फेर्ला शक्तिसत्ता मुलुक बुझिलिए हैन पेवा कसैको ।। ४।।

 

काठमाण्डौ , २०६५

Gazal

You know my wounded heart how to cure.
And you are the medicine I'm sure.
Although I find beautiful faces here,
I need you always cause they aren't pure.

Love is not short lived, though we are,
So true lovers have lifelong tenure.
I lost everything when we departed,
Even in dreams everyday you lure.
You deserve all the things I want,
Wise Beautiful Honest and Demure.



2070-05-15, Sindhuli