खाडीको क्रन्दन

खाडीको क्रन्दन (शार्दूलवीक्रीडित) 

खाडीको धुपले बुझेन दुख यी घाँटी सुकाए पनि ।
ए प्यारी नचुहाउनू नयनमा बाढी लुकाए पनि ।।
बेचिन्छन् सपना शयौँ प्रहरका निद्रा जुटाईकन ।
मान्छे मानवयन्त्र बन्छ कि म झैँ बिर्सेर आफ्नोपन ।१।

पुर्खाले जति जे दिए नियतिले बेचेर खाएपछि ।
खाडीमा मन भड्कियो समयले टुंगो नलाएपछि ।।
छन् डल्ला सुनका टिपेर सजिलै फर्कन्छु झैं लाग्दथ्यो ।
छानो टाल्छु बनाउदै घर नयाँ इच्छा सधै जाग्दथ्यो ।२।

प्यारीको गहना गयो श्रम गयो गै गो जवानी पनि ।
आएनन् सुखका बहार कहिलै पीडा अचाक्ली छ नि ।।
आमाको मन दुख्छ सुक्छ गहमै शोकाश्रु रातै दिन ।
हाम्रो भाग्य कठै रचिस् रगतले पापी विधाता किन ??

ताते हिँड्न सिकाउथेँ थिरिथिरी छोरो दगुर्ने भयो ।
फड्क्यो वर्ष यसै यहाँ प्रगतिको गिन्ती पुरानै रह्यो ।।
साँचेका फरिया यतै खुइलिए आमा र प्यारी कठै !
साँच्चै अन्त्य हुँदैन हो कि घरमा यो दुर्दशाको कतै ??

ताजा याद अझै छ प्रेम रसिलो संकोच थोरै यता ।
तिम्रै तस्बिर बल्झँदैछ मनमा प्यारी नरोऊ त्यता ।।
टिक्दैनन् शशि सूर्यमा ग्रहणका धर्सा अवश्यै पनि ।
कालो बादल फाट्छ हेर नभको आभा सुनौलो बनी ।५।

२०७३, राराताल मुगु
....