उजाड रुख, गर्भवती बेश्या र मेरो देश

उजाड रुख, गर्भवती बेश्या र मेरो देश

एउटा अजकल्टो रुख, जरा काट्न तल्लिन केही मुसाहरु!
टुप्पानेर कमिलाको ठूलो गोलो र विचमा ट्वाक ट्वाक टोकटोके चराको गुड बनाउने प्रकृया ।
निरीह शुष्क बनेर सुन्दर जंगलको विचमा
वशन्त ऋतुको बहारको प्रतिक्षामा उजाडिदा उजाडिदै पनि ठडिएको जस्तो ।।
सडक किनारमा उभिएर आफ्नो सलक्क बडेको पेटप्रति रोष व्यक्त गरिएको अनुहार,
बटुवाहरुको घृणित कटाक्ष दृष्टि,
विवश इतिहासको अनिच्छित भविष्य बोकेर,
अस्तित्वमाथि प्रश्नचिन्ह तेर्साउदै - अश्रुपूर्ण आँखाले टुलुटुलु हेरिरहने गर्भवती वेश्याजस्तो --- मानौ मेरो देश !!! र, मेरो तिक्त यथार्थ वर्तमान ।।


2069-02-28, मंगलसेन अछाम

Life is that what it contains

LIFE IS THAT WHAT IT CONTAINS

The way I live is my own but sometimes I lose my way.
The way you live is your own and sometimes you lose your way.
Cause we dont live for own sake.
One dies in others cause & living one remorse.
All have different ways,  often the ways intersect.
When we meet at a point, new way of life begins.
Then we move together still a debate remains.
At another junction we separate again suffering the pain.
Where one is not defeated one cant gain.
Whether we meet again is not certain.
Anyway the journey persists, moreover new one pertains.
Bad or sad & ups or downs Life is that what it contains.
Pain or pleasure, Day or night : Life is that what it contains.


2067-11-26, Kalanki
Kathmandu

वीर योद्धाहरुप्रति

देश्कै खातिर लड्छु मर्छु सुखले चुक्दैन लुक्दैन म

जे पाक्ला घरमा निलिन्छ अरुको दैलो त ढुक्दैन म ।

यौटा योग्य र वीर सैनिक बनी रक्षार्थ यो देशको

सारा कष्ट सहन्छु घाम असिना हावा हुरी भोक त्यो ।।१।।

मेरो ज्यान फलाम बन्छ कहिले आत्मा कडा पत्थर

चाहाना पनि देशको लहरियोस् झन्डा सधैं फर्फर ।

थोपा एक हुदासमन् रगतको नेपालकै भूमिमा

सक्दो बग्न सकोस् मबाट पसिना ढल्मल् नहोस् है सिमा ।।२।।

निद्रा भोक र प्यास जित्छु सजिलै पीडा भुली हाँस्दछु

ठुलो चित्त लिएर बाँच्छु म मरे हाँसेर नै मर्दछु ।

रक्षा गर्न भनेर नै मुलुकको तैनाथ छौँ हर्पल

ठाडो माथ लिएर ज्युँछु कहिलै हुन्नन् सिपाही तल ।।३।।

आपस्मा छ मिलाप मेल बहुतै मौरीसमान् एकता

तातो जोश र होश हर्दम सधैं प्यारो छ राष्ट्रियता ।

पुर्खाको पसिना र रक्त नभए यो देश याँ हुन्नथ्यो

हामी छौँ अहिले कडा र अखडा रक्षार्थ नेपालको ।।४।।

(छन्द : शार्दूलवीक्रीडित)

नारायणहिटी, काठमाण्डौ, २०६९-साउन १५

मुक्तक

दुई मुक्तक

बाटो उही उल्टो पाइ सुझ्दासुझ्दै दिन बित्यो ।  

भेट हुँदा आँखाहरु जुद्धाजुद्धै दिन बित्यो ।

मन्को कुरा तिमीलाई भनुभने पनि यदी,

प्रतिकृया कस्तो होला बुझ्दाबुझ्दै दिन बित्यो ।

छाता पनि बिर्सिएर निस्किएछु हतारमा,

तिमी आउने प्रतिक्षामा रुझ्दारुझ्दै दिन बित्यो ।।

के देखेर लोभिएँ खै तिम्रो अधरमा ।

तिमी छौ र बसेको छु म यो शहरमा ।

गाण्डिवको तिरजस्तै अचुक अभेद्द्य,

लाग्छ मीठो प्रेमप्याला तिम्रो नजरमा ।

ब्यस्त थियो मोबाइल धेरै बेरसम्म,

तड्पिरहेँ त्यतिन्जेल तिम्रै खबरमा ।।

२०७० - ३ - १८  हाँडिगाउ काठमाण्डौ

गजल

हस्ताक्षर बदलियो तर औठाछाप उही

अग्लोमोटो ज्यान भयो तर मन्को नाप उही ।।

समयको पछिपछि केही टाढा पुगेपनि ,

जस्तो थियौ परारसाल आवेगको राप उही ।।

बदलिदा रितुहरु बदलिन्छन् सोच पनि ,

कहाँ हुन्छ पुष् र जेठमा सूर्यजीको ताप उही ।।

मध्यरात छटपटी झस्ल्यांङ्ग भै जाग्दाखेरी ,

लाग्छ कहिले नियतीको पनि पदचाप उही ।।

उजाडिन्छन् चाहना र आकांक्षाका व्रिक्ष जब ,

एक्लै हुँदा सन्नाटामा आलापविलाप उही ।।

२०७०-असार १८, कालोपुल काठमाण्डौ