गजल
चाहन्थेँ म तिमीलै
नै पाइला मोड्यौ बेश भो।
पछि धोकादिनुभन्दा
पहिलै छोड्यौ बेश भो।
फूल भनी लाको माया
काँडा बन्न दिनुभन्दा,
फूल काँडा नचिनिदै
बोट गोड्यौ बेश भो।
सक्दिनथे तिमीलाई धनभन्दा
माथि राख्न,
बेलैमाथि धनीसंग साइनो
जोड्यौ बेश भो।
जानी जानी आफ्नै खुट्टा
बन्चरोले हानेको म,
जाल्मा पारी प्रभातको
दिल फोड्यौ बेश भो।
तिमीलाई अंगालेर जन्जीरमा
परेको हूँ,
अन्तै जाँदा मायाको
जन्जीर तोड्यौ बेश भो।
२०६३-८-९ बलेटक्सार गुल्मी
