गजल
हाँसी रमाउनु तिमी
जब म जलेको हुन्छु !
अन्तिम् घडी चितामा
दन्दन् बलेको हुन्छु ।
कैले नझार्ने आँशु
छ बिन्ती नझारि देउ,
निस्प्राण भै मुढो
झै म कहीँ ढलेको हुन्छु।
आकाशमा म हुन्छु खुला
ठाउमा नआऊ,
चुम्ला कतै हवाले म
सिर्सिर् चलेको हुन्छु।
आउन्न भूत केही तिमी
ढुक्कसाथ बाँच्नु,
आफै म भूत बन्दै म
आफै छलेको हुन्छु।
तारा नहेर्नु झर्दा
अतीतै त्यो बल्झिदेला,
टाढा कतै गगनमा म पनि
फलेको हुन्छु।
कलंकी काठमाण्डौ, २०६५-११-८
