गजल

गजल  ( बहर : हजज्, छन्द : पञ्चचामर)

कतै अनेक रङ्गसङ्ग मस्त हुन्छ जिन्दगी ।

कतै त भोकप्यास मेट्न व्यस्त हुन्छ जिन्दगी ।।

सधै बिहान सूर्य झैं उदाइहाल्छ यो भन्यौ,

उसै गरेर साँझ पर्छ, अस्त हुन्छ जिन्दगी ।।

असार भेल उर्लिदा त भेल झै छ बैंस यो,

जसै खडेरि पर्दछन् तटस्थ हुन्छ जिन्दगी ।।

छ स्वप्न झै मधूर किन्तु भ्रममै अडीरहे,

खुल्यो भने न दिव्यदृष्टि प्रष्ट हुन्छ जिन्दगी ।।

सधै सधै अगाडि बढ्न दाउपेच होडमा,

फसेर स्वार्थमा सदैव नष्ट हुन्छ जिन्दगी ।।

२०६८-०३-१६ लाजिम्पाट , काठमाण्डौ

गजल

मन नरम भयो भने हुरीले नि डराइदिन्छ ।

कहिलेकाहीँ उसको चुरिफुरीले नि डराइदिन्छ ।।

धेरै टाढा होइन तर पहाड थियो हामीबीच,

जब बढ्न थाल्छ छोटो दुरीले नि डराइदिन्छ ।

विश्वासका बोलीहरु घात बने कयौंचोटि,

कशमका शब्दरुपी छुरीले नि डराइदिन्छ ।

सम्बन्धको धरातल कमजोर बन्छ जब,

किनकिन आफ्नै घरको धुरीले नि डराइदिन्छ ।

मुटु छेड्ने माया "राधा" रहर कि वाद्यता हो ?

नबजाऊ न कृष्ण त्यो बाँसुरीले नि डराइदिन्छ ।।

गजल

गजल....

यता सिंहदरबारभन्दा मेरो गाउँ आत्मनिर्भर देखिन्छ ।
उता तिम्रो घरको छतैबाट परजीवी शहर देखिन्छ ।।

क्याफे, पार्लर र बारहरु शहरका चौतारी न हुन्,
हाम्रो गाउँको चौतारीमा पिपल र वर देखिन्छ ।।

गाउँको दृश्यले खुशी दिन्छ या दु:ख म भन्न सक्दिन,
आँसु खस्छ जब टालेको भित्तामाथि पुरानो खर देखिन्छ ।।

बुझाइ आ-आफ्नो, कोही माया भन्छन् कोही बैँशको आबेग,
तिमी के भन्छ्यौ ? फक्रदै गरेको कोपिलामा भ्रमर देखिन्छ ।।

प्यास साइली माइलीका फरियाको पनि उस्तै हो,
शहरमा अर्धनग्न शरीरको प्यासी अधर देखिन्छ ।।

भक्तपुर, २०७६ साउन

अनुभुति शहरमा

( छन्द : शिखरिणी)

भुली प्यारो माटो शहर बिचमा अल्मल परेँ,

सधै खोक्रो आडम्बर रिस र पापी मन गरेँ !!

उछिन्ने धन्धामा झन - झन पछाडी परिरहेँ,

सके खुट्टा तान्ने प्रवृतिहरुमा चै अघि भएँ !!

जता हेर्‍यो पैसा नजर नजिकै नाच्दछ सधै,

समात्ने चाहाले हृदयहिन हुँदैछु म अझै !

म फोहोरी खाल्डो छिचलन नसक्ने अब भएँ

सबै आफ्ना छाडी परपर म एक्लै हुन गएँ !!

हरे बिग्र्यो भन्दै दुख पिर र चिन्ता लिई कठै,

म जन्मेको माटो हरदिन सराप्दै छ कि कतै !!

सबै बिर्सेँ संस्कार चलन थिए कर्म कुलका,

पिछा गर्दै हिंड्दा विकृत विष विभ्रान्त हुलका !!

अध्यारोमा बज्रेँ शहर झलमल्लै त छ तर ,

न सन्तुष्टी पाएँ अनुभव कहाँ सुन्दर छ र !!

म बाटो बिर्सेको पथिकसरि दिग्भ्रमित भएँ ,

निकै टाढा लम्क्यो समय म सधै अन्तिम रहेँ !!

मलाई ती बस्ती रुख चउर पाखा वनहरु,

सधै सम्झिदा हुन् वरपर चिनेका जनहरु !!

कसो गर्ने निद्रा पनि सहज लाग्दैन किन हो ,

म तड्पेको तड्प्यै हरपल खुशी भो शहर यो !!

टि. यु. जङ्गल, किर्तिपुर २०६७

आफ्नै टाइमलाइनबाट साथीको पोष्ट

E-swoor Voojeel 

विहानीको चिसो मौसम निद्रा भर्खर
खुलेको थियो घडि हेरे विहानको ५ बजेको रहेछ
। विहान उठेर थेसिस क्लासमा जानु थियो।
माबाईलको घण्टि बज्यो यसो हेरे
फोन विनोदको थियो ईश्वर हामी घुम्न जाने
भनेका थियौ नि ?
अँ मैले भने,

हो तिमले भनेको ठाउँमा नै जाने निर्णय
गरेका छौ र अनि सुन त ?
अँ भन न मैले भने
चैत्र सेकेण्ड वीक जाने निर्णय भएको र
यसको लागि अफिसमा विदा पनि लिईसकेको जनायो,,र
उस्ले बाँकि कुरा आज कलेजमा नै भेटेर भन्छु
भन्यो र फोन काटिदियो
म अन्यौलमा परे .....
साथीहरुले सिन्धुली होईन बरु मनकामना,
चिसापानी अन्त कतै जाउँ न भन्ने प्रस्ताब
गरेका थिए
मेरै लिडे ढिपिका कारण उनीहरु सिन्धुली जाने
निर्णमा पुगेका थिए ।
मेरो सोच थियो सिन्धुली जाउँला र
महिनौ देखि भेट्न नपाएको आपनो प्रेमिकालाइ
पनि भेट गरौला....
उता सरकारी सेवामा कार्यरत हाम्रा आत्मीय
मित्र सबिन
सिन्धुलीको रानीबासमा पर्खिरहेको छ
भन्दै थियो आओ न यार तिमिहरुको लागि म
दूईदिनको बिदा लिउँला र घुमौला भनिराको छ
तर आज म आफै सिन्धुली नगइ अन्त जान पाए
पनि हुन्थ्यो भन्ने सोच आएको छ
उता सिन्धुलीमा रहेकि प्रेमिका बर्षा सँग प्रेम
टुटेको पनि बरिब एक हप्ता भई सकेको थियो
प्रेममा परेको कुरा सबिनलाई बाहेक अरुलाई
भनेको पनि थिईन अरु सबै साथीहरुलाई सरप्राईज
दिउँला भन्ने सोच बनाएर नै सिन्धुली घुम्न जाने
योजना बनाएको थिए ।
तर यि सब अब बेकार छ एक
हप्ता भो उनी सँगको सम्पर्क विच्छेद भएको.......
सयौ पटक फोन गरे म्यासेज पठाएँ तर
एउटा पनि रिप्लाई भएन हजार कोशिश
गर्दा पनि.... खासै
केहि गल्ति पनि गरको जस्तो लाग्दैन
बिना कारण किन उनी म बाट टाढा हुन
चाहिन... मैले केहि बुझन सकिन......
तर पनि केहि छैन मेरो साथी सबिनलाई
भेटनको लागि भए पनि मैले साथीहरु संग जाने
निर्णय गरे ।
उ संग भेट नभाको पनि एक barsha भै
सकेको थियो । हाम्रो भेट
नारायणहिटि दरबारमा भएको थियो ।
जुन समय उ दौडिरहेको थियो असिन पसिन
अनुहार बोकेर.......
तर एउटै कुरा मनमा अड्किरह्यो
उनी टाढिनुको कारण के हो ?
बिना उत्तर म धेरै बेर रुमल्लीरहे
यसो घडि हेरे विहानको ७ बजिसकेछ
ला आजको मेरो थेसिस क्लास म झसंग भए...।