Tuesday, April 28, 2020

श्रद्धाञ्जली


श्रद्धाञ्जली ( शार्दूलवीक्रीडित )

आँखामा जल बर्सियो जब सुने छैनौ तिमी विश्वमा,
रोकी रोक्न सकेन आँशु मनले निश्चिन्त रोऊँ कहाँ ?
यात्रा टुट्न गयो बिचैतिर हरे छोडेर भाग्यौ जब,
तिम्रो साथ कमी हुनेछ र सधै सम्झिरहन्छौँ सब ।१।

पत्यारै मनमा रहेन भ्रम झैँ यो नै तितो सत्य हो,
मैले मान्न तयार छैन तर हा रोएर टर्दैन यो ।। 
यौटा जीवन टुंगियो यति छिटै यात्रा यहीँसम्म भो,
छोटो भेट रहेछ जानु सबले पर्ने अवश्यै छ जो ।२।

तिम्रो चित्त दुखाउने यदि कुरा स्वार्थी गरेको भए,
माफी बक्सनु है बुझेनछ भनी ठट्टा थियो सम्झिए ।
तिम्रो मात्र छ तिर्सना वरिपरी झल्को उहीँ झल्झली,
आत्मा शान्त रहोस् रहे पनि जहाँ यै शोक श्रद्धान्जली ।३।

बाटो एक छ पाइला अघिपछि गन्तव्य त्यैँ आखिर ,
चाहेरै पनि बस्नु छैन जगमा संसार हो अस्थिर ।
राम्रो सुन्दर त्यो प्रभात जसरी रित्तिन्छ आभा ढली,
आत्मा शान्त रहोस् रहे पनि जहाँ यै शोक श्रद्धान्जली ।४।

तिम्रो देह त छैन याद छ उही बाँकी यहाँ छैन क्यै,
यो शालीन अदृश्य साथ अबको पक्कै म भुल्दैन है ।
मेरै आँगनमा म रोप्दछु छिटै फूल्नू बनी मख्मली,
आत्मा शान्त रहोस् रहे पनि जहाँ यै शोक श्रद्धाञ्जली ।५।


२०६९-०१-०७, लाजिम्पाट काठमाण्डौ




गजल

गजल  ( बहर : हजज्, छन्द : पञ्चचामर)

कतै अनेक रङ्गसङ्ग मस्त हुन्छ जिन्दगी ।
कतै त भोकप्यास मेट्न व्यस्त हुन्छ जिन्दगी ।।

सधै बिहान सूर्य झैं उदाइहाल्छ यो भन्यौ,
उसै गरेर साँझ पर्छ, अस्त हुन्छ जिन्दगी ।।

असार भेल उर्लिदा त भेल झै छ बैंस यो,
जसै खडेरि पर्दछन् तटस्थ हुन्छ जिन्दगी ।।

छ स्वप्न झै मधूर किन्तु भ्रममै अडीरहे,
खुल्यो भने न दिव्यदृष्टि प्रष्ट हुन्छ जिन्दगी ।।

सधै सधै अगाडि बढ्न दाउपेच होडमा,
फसेर स्वार्थमा सदैव नष्ट हुन्छ जिन्दगी ।।


२०६८-०३-१६ लाजिम्पाट , काठमाण्डौ



Sunday, September 1, 2019

गजल


मन नरम भयो भने हुरीले नि डराइदिन्छ ।
कहिलेकाहीँ उसको चुरिफुरीले नि डराइदिन्छ ।।

धेरै टाढा होइन तर पहाड थियो हामीबीच,
जब बढ्न थाल्छ छोटो दुरीले नि डराइदिन्छ ।

विश्वासका बोलीहरु घात बने कयौंचोटि,
कशमका शब्दरुपी छुरीले नि डराइदिन्छ ।

सम्बन्धको धरातल कमजोर बन्छ जब,
किनकिन आफ्नै घरको धुरीले नि डराइदिन्छ ।




मुटु छेड्ने माया "राधा" रहर कि वाद्यता हो ?
नबजाऊ न कृष्ण त्यो बाँसुरीले नि डराइदिन्छ ।।

Tuesday, August 27, 2019

गजल

गजल....

यता सिंहदरबारभन्दा मेरो गाउँ आत्मनिर्भर देखिन्छ ।
उता तिम्रो घरको छतैबाट परजीवी शहर देखिन्छ ।।

क्याफे, पार्लर र बारहरु शहरका चौतारी न हुन्,
हाम्रो गाउँको चौतारीमा पिपल र वर देखिन्छ ।।

गाउँको दृश्यले खुशी दिन्छ या दु:ख म भन्न सक्दिन,
आँसु खस्छ जब टालेको भित्तामाथि पुरानो खर देखिन्छ ।।

बुझाइ आ-आफ्नो, कोही माया भन्छन् कोही बैँशको आबेग,
तिमी के भन्छ्यौ ? फक्रदै गरेको कोपिलामा भ्रमर देखिन्छ ।।

प्यास साइली माइलीका फरियाको पनि उस्तै हो,
शहरमा अर्धनग्न शरीरको प्यासी अधर देखिन्छ ।।

भक्तपुर, २०७६ साउन

Saturday, May 4, 2019

अनुभुति शहरमा

( छन्द : शिखरिणी)

भुली प्यारो माटो शहर बिचमा अल्मल परेँ,
सधै खोक्रो आडम्बर रिस र पापी मन गरेँ !!
उछिन्ने धन्धामा झन - झन पछाडी परिरहेँ,
सके खुट्टा तान्ने प्रवृतिहरुमा चै अघि भएँ !!

जता हेर्‍यो पैसा नजर नजिकै नाच्दछ सधै,
समात्ने चाहाले हृदयहिन हुँदैछु म अझै !
म फोहोरी खाल्डो छिचलन नसक्ने अब भएँ
सबै आफ्ना छाडी परपर म एक्लै हुन गएँ !!



हरे बिग्र्यो भन्दै दुख पिर र चिन्ता लिई कठै,
म जन्मेको माटो हरदिन सराप्दै छ कि कतै !!
सबै बिर्सेँ संस्कार चलन थिए कर्म कुलका,
पिछा गर्दै हिंड्दा विकृत विष विभ्रान्त हुलका !!

अध्यारोमा बज्रेँ शहर झलमल्लै त छ तर ,
न सन्तुष्टी पाएँ अनुभव कहाँ सुन्दर छ र !!
म बाटो बिर्सेको पथिकसरि दिग्भ्रमित भएँ ,
निकै टाढा लम्क्यो समय म सधै अन्तिम रहेँ !!

मलाई ती बस्ती रुख चउर पाखा वनहरु,
सधै सम्झिदा हुन् वरपर चिनेका जनहरु !!
कसो गर्ने निद्रा पनि सहज लाग्दैन किन हो ,
म तड्पेको तड्प्यै हरपल खुशी भो शहर यो !!


टि. यु. जङ्गल, किर्तिपुर २०६७