गजल

गजल

झुक्नै पर्छ भने आखिर अल्किनु नि किन ।
भ्रम पार्न सिसा सुन झै टल्किनु नि किन ।।

तिमी जुन म हुँ माटो भेटै हुन्न भने,
झुठो आश देखाउन झल्किनु नि किन ।।

छोटो स्वार्थ हेर्दिन म आवेशमा आई ,
दाँया जानेभए बाँया ढल्किनु नि किन ।।

पानीबाट बाफ भ ई फेरि पानी बन्न,
घमण्डको रापभित्र भल्किनु नि किन ।।

बुझेकै हो सलाईले पहिला जल्छ आफै ,
आफै पहिला मर्ने जानी सल्किनु नि किन ।।


२०६८-१-१७ , लाजिम्पाट काठमाण्डौ

गजल

गजल

कहाँ शितल हुन्छ सानु रुखै ढालेपछि !
शान्ति हुन्न मनभित्र रिस पालेपछि !!

औँशी रात किन नहोस् मनको अध्यारोले,
उज्यालो त हुन्छ पक्कै दीप बालेपछि !!

सुस्त सुस्त सङ्गै हिड्यौँ यौटै लक्ष लिई,
छोडिएँ म तिम्ले पाइला छिटो चालेपछि !!

नफुटेको मनजस्तो बिश्वास र आँट,
हुन्न रैछ टुक्रिएको मन टालेपछि !!


२०६८-०३-१८ लाजिम्पाट काठमाण्डौ

‎"YOUR JUDGEMENT"

‎"YOUR JUDGEMENT"

A 24 year boy seeing out from the train window, shouted,

"Dad, look the trees are going behind!"

Dad smiled and a young couple sitting nearby, looked at the 24 year old's childish behaviour with pity.
...
Suddenly he again exclaimed

"Dad, look the clouds are running with us!"

The couple couldn't resist and said to the old man,"Why don't you take your son to a good doctor?"

Old man smiled and said"I did and we are just coming from the hospital, my son was blind from birth,

He Just Got His EYES TODAY"

Think before u speak ;)

(Copied from Raj Genwali )

मुक्तक

मुक्तक

हावासङ्गै उडिजाने भुवा जस्तै जिन्दगानि !

तान्यो खोक्यो चुरोटको धुवा जस्तै जिन्दगानि !!

उजाड उराठ मरुभुमि बन्न  मात्रै नसकेको,

पानी सुक्दा  अर्थहीन कुवा जस्तै जिन्दगानि !!

हार जित दाउ अनि घात  अन्तर्घात सधै ,

तिम्ले जिते मैले हार्ने जुवा जस्तै जिन्दगानि !!

२०६८ - ०९ -०४ बालकुमारी ललितपुर

मेरो माटोप्रति

मेरो माटोप्रति (मन्दाक्रान्ता छन्दमा)

मेरी सुस्ता विरह स्वरमा बोल्दछे आत्मग्लानी ।

पीडा पोख्दै टनकपुरले कल्कलाएछ पानी ।।

मेची-काली सबतिर दुख्यो खुम्चिँदा देश मेरो ।

नेताबाटै जब विपतको फैलियो दीर्घ फेरो ।।

कर्णालीको मुटु ग्रसित भै चर्किँदा सुन्छ कस्ले ?

माटो घट्दै विषहरु नयाँ फैलिँदा रुन्छ कस्ले ??

कालापानी अनि लिपु रुँदै हारगूहार गर्दा,

जागौँ हामी अब त अति भो शोकमा देश पर्दा ।।

चल्ला हामी विचलित सधै बाजको दृष्टि पर्छ ।

गोर्खालीले चुप हुनु हरे ! राष्ट्रको तौल घट्छ ।।

सन्धी सारा विषम रितका बन्दछन् जालझेल ।

मैले बुझ्नै सकिन कहिलै हार्नुपर्दा नि खेल ।।

पैला जानौँ लुसुलुसु छिरी बाघ बन्ने बिराला ।

काढौँ काढौँ मुखअघि गई पोषिलो हाडछाला ।।

कस्ले आँट्ला विकृत मतिले देशमा जाल रच्न ?

सक्दैनौँ के बिष नचिनिने वृक्षलाई उखल्न ??

नेपाली हो सब मिलिजुली एक भै हातमालो ।

जुट्दा आफै पछि धकलिने वाद बिस्तार कालो ।।

पुर्खाको हो रगत पसिना, वक्षमा कुल्चनेको ।

खुट्टा काटी अटल पहरा दिन्छु दम् चल्छ कस्को ??

नेपाली हौँ विचलित नभै राष्ट्रको निम्ति जागौँ ।

झण्टा बाधा अडचन कयौँसङ्ग कोही नभागौँ ।।

हाम्रो प्यारो जलथल दुवै सन्ततिको भविष्य ।

पुर्ख्यौली हो जमिन सब यो, भोलिको निम्ति सोँच ।।

माटो हाम्रो रहन नसके, हुन्न अस्तित्व हाम्रो ।

सुम्पी माटो परमुलुकमा - दासता हो नराम्रो ।।

माटो टाढा यदि हुन गए हुन्छ के पो स्वतन्त्र ?

सम्झौँ साथी ल अब "जननी जन्मभूमिश्च" मन्त्र ।।

थोपा हामी सलल जलका भेल झैँ उठ्नुपर्छ ।

हाम्रा खम्बा वरवर हुँदा एक भै जुट्नुपर्छ ।।

माटो काहीँ अतिक्रमण भै मिच्चिए जुर्मुराई ।

ढिक्का जस्तै अटल बलियो एक ह्वौँ दाजुभाइ ।।

मेरो माटो मुलुक भरको ज्यान भन्दा अमूल्य ।

उस्तै प्यारा हिमशिखर यी छन् अहा स्वर्गतुल्य ।।

टुक्रा पारी  असहमत भै टुक्रँदा हुन्न शक्ति ।

माटोलाई तनमन दिऊँ यैँ त हो देशभक्ति ।।

           

(रचना मिति :  कलङ्की, २०६६ माघ)