मन गयो त्यता

मन गयो त्यता (वंसस्थ)

मुसक्क हास्दै कहिले लजाउदै
टलक्क पायल् छमछम् बजाउदै ।
छ स्वर्ण कान्ति अनुरागको घटा
नर्हेर्छु भन्दा पनि मन् गयो त्यता ।।१।।
विशिष्ट देख्दा सब अंग अंग ती
पछाडि फर्केर उभिरहूँ कति
भुलेर बाटो डुलियो यता उता
नर्हेर्छु भन्दा पनि मन् गयो त्यता ।।२।।

बताससंगै फरफर् छ केश त्यो

टमक्क मिल्ने जिउसंग भेष त्यो

गुलाफ रातो लहरै रह्यो लता

नर्हेर्छु भन्दा पनि मन् गयो त्यता ।।३।।

हिडाइ उस्को मृगचाल र्बिसने

मुस्कान मात्रै पनि पुर्णिमा हूने

जुधेर आंखा बढिराछ उष्णता

नर्हेर्छु भन्दा पनि मन् गयो त्यता ।।४।।

छ सृृृष्टि संसार अचम्म बेसरी
विक्षिप्त हुन्छन् सब स्वर्गका परी
भरिन्छ माया मनमा कता कता
नर्हेर्छु भन्दा पनि मन् गयो त्यता ।।५।।
बिहानमा घाम जसै उदाउछ
तरंग झै रस्मि खुला फिजाउछ
स्वतन्त्र डुल्छे मनले भन्यो जता
नर्हेर्छु भन्दा पनि मन् गयो त्यता ।।६।।

कपाल साँच्चै भमरा झुलेसरि
उडाइ  लग्दैछ  हवा घरिघरि
मिठो छ बोली छ सबै विनम्रता
नर्हेर्छु भन्दा पनि मन् गयो त्यता ।।७।।

अहो अहो यौवनमत्त सुन्दरी

प्रभाव उस्कै छ यहाँ वरिपरि
बढेछ सामिप्य तथापि  मौनता
नर्हेर्छु भन्दा पनि मन् गयो त्यता ।।८।।
बतासैसंग बहदैछ  बासना
लिएर उस्कै रसपूर्ण चाहना
हराइहाले मनका उदाशता
नर्हेर्छु भन्दा पनि मन् गयो त्यता ।।९।।


२०७० रानीबास सिन्धुली

जमाना (शार्दूलवीक्रीडित)

जमाना

देखिन्नन् शुशिला शिला शिलवती सारा बने मोर्डन ।
केही लाज देखिन्न यी शरिरमा लज्जा कता गो भन ।।
आधा नग्न छ बैशमत्त मदले मम्मी झनै बैशकि ।
आमा शब्द कसोरि भन्नु घिनले यो नग्नतामा अनि ।। १ ।।
जालीदार लुगा नहोश तनमा साच्चै कलीकाल यो ।
प्यालामा अतिलठ्ठ ओठ उसका चुम्मा र चाटी भयो ।।
छोरी हात समाउछे युवकको बेहोश बेतालमा ।
आमाको पनि ध्यान छैन उसमा प्रसन्न बेहालमा ।। २ ।।
यो आगन्तुक संस्कृती यतिविधी फैलेछ नेपालमा ।
डिस्कोडान्स र बारपाटि घरमै उर्ल्यो कलीकालमा ।।
रक्सीको घुटुको निलेर खुश भै बिर्सेर आफै पनि ।
अर्कैको पतिसंग टाँसिन पुगी डार्लीङ मेरो भनी ।। ३ ।।
देवीका रुप हुन् तथापि महिला बन्दा महापातकी ।
यै छाडापनको अतिक्रमणले घर्बार बिग्रे कति ।।
पुर्खाको इतिहास धर्म कुलको संस्कार खै काँ गयो ।
मेरो क्यै पनि भन्नु छैन यसमा ज्याद्रो कलीकाल यो ।। ४ ।।


२०६९ वैशाख ३०, लाजिम्पाट काठमाण्डौ

उजाड रुख, गर्भवती बेश्या र मेरो देश

उजाड रुख, गर्भवती बेश्या र मेरो देश

एउटा अजकल्टो रुख, जरा काट्न तल्लिन केही मुसाहरु!
टुप्पानेर कमिलाको ठूलो गोलो र विचमा ट्वाक ट्वाक टोकटोके चराको गुड बनाउने प्रकृया ।
निरीह शुष्क बनेर सुन्दर जंगलको विचमा
वशन्त ऋतुको बहारको प्रतिक्षामा उजाडिदा उजाडिदै पनि ठडिएको जस्तो ।।
सडक किनारमा उभिएर आफ्नो सलक्क बडेको पेटप्रति रोष व्यक्त गरिएको अनुहार,
बटुवाहरुको घृणित कटाक्ष दृष्टि,
विवश इतिहासको अनिच्छित भविष्य बोकेर,
अस्तित्वमाथि प्रश्नचिन्ह तेर्साउदै - अश्रुपूर्ण आँखाले टुलुटुलु हेरिरहने गर्भवती वेश्याजस्तो --- मानौ मेरो देश !!! र, मेरो तिक्त यथार्थ वर्तमान ।।


2069-02-28, मंगलसेन अछाम

Life is that what it contains

LIFE IS THAT WHAT IT CONTAINS

The way I live is my own but sometimes I lose my way.
The way you live is your own and sometimes you lose your way.
Cause we dont live for own sake.
One dies in others cause & living one remorse.
All have different ways,  often the ways intersect.
When we meet at a point, new way of life begins.
Then we move together still a debate remains.
At another junction we separate again suffering the pain.
Where one is not defeated one cant gain.
Whether we meet again is not certain.
Anyway the journey persists, moreover new one pertains.
Bad or sad & ups or downs Life is that what it contains.
Pain or pleasure, Day or night : Life is that what it contains.


2067-11-26, Kalanki
Kathmandu

वीर योद्धाहरुप्रति

देश्कै खातिर लड्छु मर्छु सुखले चुक्दैन लुक्दैन म

जे पाक्ला घरमा निलिन्छ अरुको दैलो त ढुक्दैन म ।

यौटा योग्य र वीर सैनिक बनी रक्षार्थ यो देशको

सारा कष्ट सहन्छु घाम असिना हावा हुरी भोक त्यो ।।१।।

मेरो ज्यान फलाम बन्छ कहिले आत्मा कडा पत्थर

चाहाना पनि देशको लहरियोस् झन्डा सधैं फर्फर ।

थोपा एक हुदासमन् रगतको नेपालकै भूमिमा

सक्दो बग्न सकोस् मबाट पसिना ढल्मल् नहोस् है सिमा ।।२।।

निद्रा भोक र प्यास जित्छु सजिलै पीडा भुली हाँस्दछु

ठुलो चित्त लिएर बाँच्छु म मरे हाँसेर नै मर्दछु ।

रक्षा गर्न भनेर नै मुलुकको तैनाथ छौँ हर्पल

ठाडो माथ लिएर ज्युँछु कहिलै हुन्नन् सिपाही तल ।।३।।

आपस्मा छ मिलाप मेल बहुतै मौरीसमान् एकता

तातो जोश र होश हर्दम सधैं प्यारो छ राष्ट्रियता ।

पुर्खाको पसिना र रक्त नभए यो देश याँ हुन्नथ्यो

हामी छौँ अहिले कडा र अखडा रक्षार्थ नेपालको ।।४।।

(छन्द : शार्दूलवीक्रीडित)

नारायणहिटी, काठमाण्डौ, २०६९-साउन १५

भारी छ मस्तिष्क यो

भारी छ मस्तिष्क यो ( शार्दुलवीक्रीडित )

हुन्थ्यो शान्त,थिएन सोच धमिलो चङ्गा थियो मन् पनि

प्यारो गाँउ वरिपरी सुख थियो हास्दै टहल्थ्यौँ अनि ।

के के नै मिलिहाल्छ हो शहरमा मेरो बडो भ्रम त्यो

चौतर्फी भ्रमजालको लहरले भारी छ मस्तिष्क यो ।१।

मान्छेमा सुविचार छैन धनको खेतीतिरै ब्यस्त छन्

सोझा निर्धन आत्मका तर धनी अन्यायले त्रस्त छन् ।

ठग्ने वा घुसखोर गर्न नसके अस्तित्व याहाँ गयो

मेरो लक्ष कता छ सोच्न नसकी भारी छ मस्तिष्क यो ।२।

पानीको पनि तिर्नुपर्छ रुपिया पाइन्न खै तै पनि

कोठामा कति ढाँड भाँड बढिगो थुप्रिन्छ फोहोर नि ।

पानीको अघि मुल्य तिर्नु अनि लौ तिर्नै छ शौचादिको

पैसाले लफडा गरेपछि अहो भारी छ मस्तिष्क यो ।३।

भोकै छौँ तर छैन इन्धन हरे खाना बनाऔँ कता,

साथीको पनि चाल यै भइदिदा के हुन्छ आत्मीयता ??

सम्ब्रिद्धी अनि सुख्खको रहरमा दिक्दार मात्रै भयो

सोच्दामा दुख कष्ट यी शहरका भारी छ मस्तिष्क यो ।४।

तर्कारीहरु मंगिएर सब यी किन्नै नसक्ने भए

कोठाको पनि मुल्य बढ्छ महिना सात् आठ मात्रै गए ।

निद्रामा सपना म देख्छु कहिले गाडी निजी बंगलो

जाग्दामा सब शुन्यता वरिपरी भारी छ मस्तिष्क यो ।५।

सारै कष्ट सहेर क्याम्पस सक्यो जागीर पाइन्न खै

आफ्नो भन्सुन सोर्सफोर्स नचले बाँच्नै नि गाह्रो छ है ।

यस्तो नर्क समानको शहरमा बुद्धीजती भ्रष्ट भो

अल्झिँदा दुख कष्टको बगरमा भारी छ मस्तिष्क यो ।६।

पैसाको लफडा बुझेर धनको सन्जालमा छन् सबै

चाहेको सुख मोज मस्त दुनीया पाइन्छ पैसासगै ।

खल्ती टम्म भए सबै र नहुदा केही न केही भयो

मैले टन्न कमाउदैन कि भनी भारी छ मस्तिष्क यो ।७।

लाजिम्पाट काठमाण्डौ, २०६८-११-१६

नया बर्षको शुभकामना

नया बर्षको शुभकामना (शार्दूलवीक्रीडित)

आयो फेरि नयाँ वशन्त ऋतुले नौलो लिई साल यो

आकांक्षाहरु तिव्र छन् मनभरी पुग्ला कहाँ सम्मको ।

यो बैशाख नया बनेर ठडिई बर्षै बितोस् हर्षमा

यै मेरो शुभकामना ह्रिदयको लौ है नया बर्षमा ।।

पात्रो मात्र नया छ जिर्ण घरको भित्तो पुरानै भयो

ताजै छन् मनभित्र घाउ कतिका के हुन्छ उल्लास त्यो ।

शान्तीसंग विकासले गति लिई नेपाल उत्कर्षमा

यै मेरो शुभकामना ह्रिदयको लौ है नया बर्षमा ।।

 

पैलाको रिसराग स्वार्थ नभुले खुल्दैन बाटो अब

साँच्चै देश बनाउने प्रण गरी बाटो खुलाऔँ सब ।

माटोको अनि न्यायकै विजय होस् सम्पूर्ण संघर्षमा

यै मेरो शुभकामना ह्रिदयको लौ है नया बर्षमा ।।

यो पाली शुभकामना छ अधुरो आधा मनै चिन्तित

शान्ती स्थापित भै विकास पथमा लम्के सबैको जित ।

चाडै पुग्न सकोस् सबै दल मिली यो शान्ती निस्कर्षमा

यै मेरो शुभकामना ह्रिदयको लौ है नया बर्षमा ।।

लाजिम्पाट काठमाण्डौ, २०६८-११-१६

सजीव लास

सजीव लास

जीवनको अस्तित्वको प्रश्न स्पन्दनमा उर्लिदा बाँचेकोमा गर्व लाग्यो।

असमानताको वास्तविकता आत्मसाथ गरेपछि अस्तित्व नै निरर्थक अनुभुत भयो :

मलाई लागेन म बाँचेको छु , किनभने बाँच्नुको अर्थ यस्तो होइन

निरर्थक यथार्थ ।।

बाद्यताको अस्तित्वमा सजीवताको संकेत हुदैन, म आत्महत्या गर्ने शाहस नभएर

जीवित छु : निरर्थक यथार्थ ।।

सजीव लास बाँचेको होइन, नमरेको मात्र हो।

बाँच्नु र नमर्नु फरक कुरा हो।

आत्महत्याको शाहस नभएर बाँच्नुभन्दा श्रेयस्कर छ म्रित्यु :निरर्थक यथार्थ ।।

२०६६, कलंकी काठमाण्डौ

                                      

Everest On Her Chest

Everest On Her Chest

Rocky and hard way destination of far.

Fear of loneliness , she goes through the bar.

Thirst and hunger she forgets in haste,

Desires make Everest on her chest.

Lost in lust makes the sun cool cool.

Each breast of her is Elixir-Full.

Sweet kid away seizes all rest.

Desires make Everest on her chest

Directing dragging double tired feet.

Slowly she surges: hurried a bit.

For hope and future she does her best,

Desire makes Everest on her chest.

                        

                            (Dedicated to all the Mothers )

Kalanki, Kathmandu ~~  2067-04-02

Dream Miracle

Dream Miracle

                                                                                                                   

Miracle of the god, unseen girl and blind love.

Beyond the world where I find her chastity,

Devine heart with coocoo  voice.

The brightest star : radiant of her eyes.

Sweet breeze: her fragrant breath .

Oh…. Calm down my heart

I cant restrict such passion

Steps are ahead to grab it

Just a dream miracle.

Kalanki ,Kathmandu  ~~ 2066-08-08

Cactus Cant be Paired with Rose

Cactus Cant be Paired with Rose


Great Riddle, The sun welcomed her or she welcomed the sun,
Anyway when I saw an angel , submerged in extreme fun.


The mirror as the piece of alysium ~ Elegant smiling face,
Looking from back , there is dainty every one could guess .





Flow of feelings as she touched my hand , deliberately I enlarged my finger,
I watched her till my eyes could see, though I heard a deep whisper .


I cant fetch her in my  real life , really I am unable because 
As she looks sprouting bud , Cactus cant be paired with Rose ...    




2066-01-13, Kalanki Kathmandu

मैले कविता लेख्न सकिन

मैले कविता लेख्न सकिन

परीक्षाको चापमा मध्यरातसम्म पढेपछि बोझ मस्तिष्कलाई
सान्त्वना दिन किताब थन्काएर डायरी झिकेँ !
आँखा वरिपरी हिसाब घुम्न थाले,
समस्यै समस्याले दिमाग रन्कियो ,
सङ्गै बजेको रेडियो बन्द गरेर कविता सोच्न थालेँ ।
अँह ! कविता फुरेन ~ स्वतन्त्र भए पो कविता आउछ पानीको मूलमा झै !
कोल्टो फर्किएँ , झनै आएन !
बत्ती निभाएर डायरी हुत्याएँ ,
मैले कविता लेख्न सकिन !!


२०६५ कार्तिक , कलङ्की काठमाण्डौ

मेरो माटोप्रति

मेरो माटोप्रति (मन्दाक्रान्ता छन्दमा)

मेरी सुस्ता विरह स्वरमा बोल्दछे आत्मग्लानी ।

पीडा पोख्दै टनकपुरले कल्कलाएछ पानी ।।

मेची-काली सबतिर दुख्यो खुम्चिँदा देश मेरो ।

नेताबाटै जब विपतको फैलियो दीर्घ फेरो ।।

कर्णालीको मुटु ग्रसित भै चर्किँदा सुन्छ कस्ले ?

माटो घट्दै विषहरु नयाँ फैलिँदा रुन्छ कस्ले ??

कालापानी अनि लिपु रुँदै हारगूहार गर्दा,

जागौँ हामी अब त अति भो शोकमा देश पर्दा ।।

चल्ला हामी विचलित सधै बाजको दृष्टि पर्छ ।

गोर्खालीले चुप हुनु हरे ! राष्ट्रको तौल घट्छ ।।

सन्धी सारा विषम रितका बन्दछन् जालझेल ।

मैले बुझ्नै सकिन कहिलै हार्नुपर्दा नि खेल ।।

पैला जानौँ लुसुलुसु छिरी बाघ बन्ने बिराला ।

काढौँ काढौँ मुखअघि गई पोषिलो हाडछाला ।।

कस्ले आँट्ला विकृत मतिले देशमा जाल रच्न ?

सक्दैनौँ के बिष नचिनिने वृक्षलाई उखल्न ??

नेपाली हो सब मिलिजुली एक भै हातमालो ।

जुट्दा आफै पछि धकलिने वाद बिस्तार कालो ।।

पुर्खाको हो रगत पसिना, वक्षमा कुल्चनेको ।

खुट्टा काटी अटल पहरा दिन्छु दम् चल्छ कस्को ??

नेपाली हौँ विचलित नभै राष्ट्रको निम्ति जागौँ ।

झण्टा बाधा अडचन कयौँसङ्ग कोही नभागौँ ।।

हाम्रो प्यारो जलथल दुवै सन्ततिको भविष्य ।

पुर्ख्यौली हो जमिन सब यो, भोलिको निम्ति सोँच ।।

माटो हाम्रो रहन नसके, हुन्न अस्तित्व हाम्रो ।

सुम्पी माटो परमुलुकमा - दासता हो नराम्रो ।।

माटो टाढा यदि हुन गए हुन्छ के पो स्वतन्त्र ?

सम्झौँ साथी ल अब "जननी जन्मभूमिश्च" मन्त्र ।।

थोपा हामी सलल जलका भेल झैँ उठ्नुपर्छ ।

हाम्रा खम्बा वरवर हुँदा एक भै जुट्नुपर्छ ।।

माटो काहीँ अतिक्रमण भै मिच्चिए जुर्मुराई ।

ढिक्का जस्तै अटल बलियो एक ह्वौँ दाजुभाइ ।।

मेरो माटो मुलुक भरको ज्यान भन्दा अमूल्य ।

उस्तै प्यारा हिमशिखर यी छन् अहा स्वर्गतुल्य ।।

टुक्रा पारी  असहमत भै टुक्रँदा हुन्न शक्ति ।

माटोलाई तनमन दिऊँ यैँ त हो देशभक्ति ।।

           

(रचना मिति :  कलङ्की, २०६६ माघ)

शब्द कोरेँ ~ कविता बनेछ

कल्पनाका अनगिन्ती छटाहरुमा बिलीनहुदै,

सम्झनाका अविरल छालहरुमा तरंगित बन्दा

भावुक मनमा यौटा भावना जुरिहाल्यो , शब्द सामिप्यताको नया बहार फुरिहाल्यो

 अनि म शब्द कोरेँ ~ कविता बनेछ ।१।

स्वार्थको साघुरो जमिनबाट माथि उठेर निल आकाशको मीठास लिने चखेवा जोडीले

निस्फिक्री मनले प्रक्रितीको मज्जा लिन 

मलाई भनिरहेका होलान् तर,म शब्द शब्दमा हराएँ 

अनि म शब्द कोरेँ ~ कविता बनेछ ।२।

तरुनी महिलाको पेट र पिठ्युँको समस्या,

पेट नबढोस् भन्ने चाहना तर बाद्यता ,,

रिक्सा चालकले हवाइजहाजमाथि लगाएको द्रिष्टि र ज्यामीको खोक्रो पेट

अनायासै मनमा आए,

अनि म शब्द कोरेँ ~कविता बनेछ ।३।

अर्धनग्न महिलाले घाइते कुकुरलाई प्याच्च थुक्दैरुमालले नाक थुनेर हिड्दा 

सडक पेटीको लङ्गडो मान्छे दुई हात जोडी यात्रुहरु गनिरहेको छ , 

जवान युवक मस्त आइपड सुन्दै हिडेको देखेँ ,,

अनि म शब्द कोरेँ ~ कविता बनेछ ।४।

सबिन प्रभात , २०६५-१-१२ , काठमाण्डौ

I Dont Dignify Your God !!

Yes, I dont dignify your god and dont think god solely your own.
I dont respect stone, I praise soul you absorb labour ~ I admire the labours.
Watching crippled hateful squint ~ you make statue, imposing brutality ~ you expose pride.
You build temple with black money & corruption. You do evil & make Pooja .......

नवित्तेन तर्पणियो मनुष्य:

म तिम्रो भगवान मान्दिन


हो, म तिम्रो भगवान मान्दिन र भगवान तिम्रो निजी पनि ठान्दिन ।
म ढुङ्गा पूज्दिन, मनलाई पूजा गर्छु ।
तिमि श्रम चुसिलिन्छौ , म श्रमिकको आराधना गर्छु ।
अशक्तहरुलाई हेय द्रिष्टिले हेरेर मुर्ति बनाउछौ । निरंकुशता लादेर अभिमान देखाउछौ
भ्रष्टाचार र कालोधनले मन्दीर बनाउछौ । तिमी पाप गर्छौ ~ पूजा लगाउछौ ।
भिखारीलाई थुकेर मुर्तिमा पैसा चढाउछौ । छ दिन पाप गरेर एक दिन ब्रत गर्‍छौ ।
आत्मामा भगवान नदेखेर ढुङ्गामा खोजी हिड्छौ ।
अपवित्र मनले द्यौता खुशी बनाउने कुउद्यत गर्छौ तिमी ।
म तिम्रो भगवानको उपहास त गर्दिन तर तिम्रो भगवान मान्दिन ।।
शोषकको खुट्टा घसेर गरिबको खिल्ली उडाउछौ।
मान्छेलाई लात हानेर मुर्तिअगाडि झुक्छौ ।
निर्दोष पशुको वलि दिएर कलंकित बर माग्छौ , पसिना चुसेर भोज लगाउछौ तिमी ।।
अरुलाई मारेर आफू बाँच्छौ , अरुलाई लडाएर अघि बढ्छौ ।
म नास्तिक होइन तर तिम्रो भगवान मान्दिन !!

शिर्षक (शार्दूलबिक्रीडित)

शिर्षक (शार्दूलबिक्रीडित)

राति सोच-बिचारमा रुमलिएँ लेखौँ कि केही भनी
सोचेँ राष्ट्रियता र राष्ट्रहितका सिद्धान्त मैले पनि
सोचेँ उन्नतिमार्गका पनि कुरा बाटो बिजुली कयौँ
टाढा दुर्गम अन्धकार विचमै बस्ती अझै छन् शयौँ ।।१।।

सम्झेँ क्यै इतिहासबाट घटना ब्याख्या गरौँ झै भयो
लाग्यो लेख्नु त वर्तमान छ भने त्यो भूत के अर्थ भो
ठाने उद्यमशीलता समयको हो माग नेपालमा
हामि ऐजरु झैं भयौँ यदि भने को खोल्छ उद्योग याँ ।।२।।

आँखा चिम्म गरेर व्यग्र मनले दौडाउँदा लेखनी
सोच्दैमा पनि मध्य रात चढिगो फुर्दैन खै तैपनि
के लेखौँ त भनेर घोत्लीइ रहेँ तै मध्यरातीतक
मैले पाइन लेख्न आज कविता राम्रो कुनै शिर्षक ।।३।।
सबिन ज्ञवाली 'प्रभात'

यात्रा

 यात्रा  (मन्दाक्रान्ता)

यसको भिडियो हेर्न यहाँँ क्लिक गर्नुहोस्

मेरो यात्रा प्रगतिपथको ठेसले रोकिदैन
मेरो बाटो गडड असिना घामले छेकिदैन
फोडी चट्टान पिपल कयौ कापमा उम्रिए झै
यात्रा सङ्हर्ष छ सहज यो हुन्न सम्रिध्ध आफै।।

काडाभित्रै कटुस फल ती छन् हिलोमै सरोज
ठूलो उद्येश्य छ यदिभने उत्तिकै हुन्छ बोझ
कालो रात्री बितिकन सबै बल्ल प्रभा सुनौला
भड्खाला ठेस कठिन शयौ पार गर्नेछु खौला।।

पोल्दा पोल्दै सुन जति डढ्यो तेजिलो बन्छ राम्रो
अप्ठ्यारा पार गरिकन नै यात्रा बढ्ने छ हाम्रो
कैले खोला अनि मरुभुमि पार गर्दै अगाडि
नौलो यात्रा शुरु भयिसके फर्कदैनन् पछाडि।।


काडाबाटै म्रिदुललतिका फूल फूल्ने गुलाफ
आस्था यस्तो अडग छ यहा बन्छ पानी नि बाफ
टाढा गन्तब्य छ नजिकमै अल्झिए पूर्ण हुन्न
सानो ढिलो कदम गतिको बेगले चन्द्र छुन्न।।


झन्टा बाधा पथभरि हुने खुड्किला पार गर्दै
यात्रा बढ्ने समय रथको चालमा चाल भर्दै
बाटो ज्यादै भिर किन नहोस् पार गर्ने छु चाडै
यात्राबाटै अतिशय बडा पार हुन्छन् पहाडै।।


लाजिम्पाट, काठमाण्डौ